Για να υπάρξει διχασμός, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να υπάρχει ενότητα και κάτι τέτοιο για το κοινωνικό σύνολο του ελλαδικού χώρου δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ. Από την επανάσταση του 1821 και την ίδρυση του ελλαδικού κράτους ουδέποτε υπήρξε η αφηρημένη έννοια της ενότητας, παρά μόνο μικρά ή μεγάλα εξουσιαστικά συμφέροντα που άλλοτε οδηγούσαν σε ρήξη διάφορα κοινωνικά κομμάτια και άλλες φορές συμμαχούσαν μεταξύ τους μέχρις ένα σημείο για τα δικά τους συμφέροντα ώστε στην συνέχεια να ξαναδιασπαστούν, συμπληρώνοντας έτσι έναν ατέρμονα κύκλο διάσπασης όπου οι συμμαχίες έμοιαζαν πλέον ως ξεχωριστό κομμάτι των διασπάσεων και όχι ως ενότητα και όλα αυτά ανάλογα με τις διαθέσεις των μεγάλων δυνάμεων της εποχής. Η ενότητα που κατά καιρούς παρουσιάζεται, έχει να κάνει με την λειτουργία του εθνικού αφηγήματος.

Έτσι, λοιπόν, 200 χρόνια από την επανάσταση του τότε και τα εξουσιαστικά παιχνίδια των διασπάσεων και του διχασμού, παραμένουν ίδια. Άλλωστε σ’ ένα κοινωνικό σύνολο ο ανταγωνισμός μόνο ενωτικός δεν μπορεί να είναι. Στην παρούσα φάση το εξουσιαστικό αφήγημα έχει να κάνει με την κατασκευή του εσωτερικού εχθρού, ο οποίος είναι ο ανεμβολίαστος. Ο υποχρεωτικός και ο εξαναγκαστικός εμβολιασμός, πριν γίνει νόμος του κράτους, είχε λανσαριστεί μέσα από την προπαγάνδα των ΜΜΕ, όπου με μεθοδικότητα χτιζόταν ο κοινωνικός αυτοματισμός και ο κανιβαλισμός απέναντι στους ανεμβολίαστους. Πλάι σε αυτή την εξουσιαστική προπαγάνδα των ΜΜΕ, την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών και τον κοινωνικό διαχωρισμό τύπου Απαρτχάιντ, το σύνολο του αριστερού συρφετού, αλλά και μεγάλο μέρος του α/α χώρου όχι απλά δεν ασχολήθηκε, αλλά ο λόγος τους σε αυτά τα θέματα ήταν και είναι ομιχλώδης, όπως πρέπει να είναι άλλωστε όταν κάνεις πολιτική και επίσης δεν ήταν και λίγες οι φορές που σε δημόσιες τοποθετήσεις κάποιοι τάχθηκαν ανοιχτά υπέρ της υποχρεωτικότητας.

Ας δώσουμε λίγα χαρακτηριστικά παραδείγματα ξεκινώντας από το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ καταψήφισε το μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού όχι γιατί είναι ενάντια στην ρίζα του αλλά γιατί η συζήτηση της υποχρεωτικότητας δεν γίνεται με τον σωστό(;) τρόπο: «Η συζήτηση περί υποχρεωτικότητας, με τον τρόπο που γίνεται, είναι άκαιρη, άστοχη και επιζήμια. Πριν από οποιαδήποτε συζήτηση περί υποχρεωτικότητας πρέπει να υλοποιηθούν όσα πιο συγκεκριμένα διεκδικούμε». Ούτε λέξη ότι είναι καθαρά ενάντια ή ότι δεν πρόκειται να υπάρξει τέτοια συζήτηση. Σε άλλη ανακοίνωση που αφορά την αναστολή αδειών στους υγειονομικούς, το ΚΚΕ αποφεύγει να αναφερθεί πως είναι κατά της υποχρεωτικότητας και ζητά να ανασταλούν τα μέτρα των απολύσεων, «ξεχνώντας» πως το μέτρο της απόλυσης και της αναστολής εργασίας εντάσσονται στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού: «[…]η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το μέτρο της υποχρεωτικότητας στους υγειονομικούς, θέλει να διχάσει το λαό για να κρύψει την εγκληματική της πολιτική. Να ανασταλούν τώρα τα απαράδεκτα μέτρα των απολύσεων και των αναστολών από την εργασία και την άδεια των υγειονομικών». Διγλωσσία και έμφαση στο ειδικό (απολύσεις, αναστολή εργασίας) και αποσιώπηση του γενικού το οποίο είναι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός και για τον οποίο, αφού δεν είναι ανοιχτά κατά, είναι υπέρ.

Με την σειρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, που ψήφισε και αυτός κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, «τάσσεται ξεκάθαρα υπέρ του εμβολιασμού, εν προκειμένω όμως «η κυβέρνηση επιλέγει την υποχρεωτικότητα χωρίς να έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια εφαρμογής συναινετικών μέτρων που προάγουν την ηθική τής ευθύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης». Δηλαδή ναι στην υποχρεωτικότητα μόνο αν είμαστε κυβέρνηση, κάτι παρόμοιο έγινε και με τα μνημόνια δηλαδή.

Το Μερα25, που και αυτό ψήφισε κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού, αλλά στην ανακοίνωσή του είναι υπέρ του καθολικού εμβολιασμού των υγειονομικών: «Ναι στον καθολικό εμβολιασμό υγειονομικών και φροντιστών ΑμεΑ και ηλικιωμένων». Το παιχνίδισμα των λέξεων είναι αναγκαίο συστατικό για να εξαπατήσεις, δηλαδή για να κάνεις πολιτική.

Μερα25 έπαθε και ο «Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος Pasamontaña» που αναφέρει την αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού στον πληθυσμό, αλλά στο ίδιο κείμενο υπάρχει και η εναντίωση σε κάθε υποχρεωτικότητα που προωθεί το κράτος: «Παίρνουμε ξεκάθαρη θέση υπέρ της αναγκαιότητας του καθολικού εμβολιασμού ως ένα ακόμη μέσο για το ξεπέρασμα της πανδημίας» αλλά «η αυτονόητη εναντίωση και απέχθεια απέναντι στις κρατικές υποχρεωτικότητες και εκβιασμούς δε θα γίνει ούτε δικαιολογία για αντικοινωνικές πρακτικές, ούτε πάτημα για τη φασιστική ακροδεξιά η οποία πάνω στον «υποχρεωτικό εμβολιασμό» χτίζει την άρνηση των εμβολίων και της πανδημίας που καταστρέφει την τάξη μας». Άραγε τι σημαίνει αναγκαίος καθολικός εμβολιασμός, πως επιτυγχάνεται και τι διαφορά έχει με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό; Αντικοινωνική και φασιστική πρακτική δεν είναι τα μέτρα τύπου Απαρτχάιντ; Πως γίνεται να έχεις στρώσει το δρόμο των υποχρεωτικών εμβολιασμών, υποστηρίζοντας τον καθολικό (sic) εμβολιασμό και φοβούμενος μη σε κατατάξουν μαζί με τους ακροδεξιούς και τους φασίστες την ώρα που το ίδιο το μέτρο της υποχρεωτικότητας είναι ξεκάθαρα φασιστικό; Τρικυμία εν κρανίω, αλλά αυτά παθαίνει κάποιος όταν μπλέκει με την πολιτική και προσπαθεί να κάνει αντιπολίτευση και έχει τα πόδια του σε δύο ξεχωριστές βάρκες.

Μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό υπήρχε και μέλος της αναρχικής ομάδας που πρόσφατα είχε κάνει μήνυση στην αντιτρομοκρατική, που γνωστοποιούσε το ραντεβού του για εμβολιασμό. Επίσης, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε την παρότρυνση παλαιού γνωστού αντιεξουσιαστή, να γίνουμε πειραματόζωα, διαστρεβλώνοντας την αλληλοβοήθεια του Μαλατέστα σε επιδημία στην Ιταλία και συνδέοντας αυτή την αλληλοβοήθεια με την υποχρέωσή μας να εμβολιαστούμε και να γίνουμε πειραματόζωα. Αυτή η σωστή στάση της αλληλοβοήθειας διαστρεβλώθηκε και από τον αριστερό δημοσιογράφο Χατζηστεφάνου. Τί σχέση έχει η αλληλοβοήθεια του Μαλατέστα με τα πειραματόζωα, που θέλει να γίνουμε, ο γνωστός παλιός αντιεξουσιαστής; Όταν κάνεις πολιτική όλα έχουν σχέση και μπορούν να διαστρεβλωθούν με τέχνη!!!

Θα περίμενε κάποιος ότι το Indymedia θα ήταν γεμάτο με κείμενα και ανακοινώσεις για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, όπως και σε άλλες κινηματικές ιστοσελίδες. Μάταια όμως. Η σιωπή είναι χαρακτηριστική και μάλιστα πολλές φορές ανοίγει τους καλύτερους δρόμους για την εξουσία. Δεν είναι μόνο το τι ειπώθηκε για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό, αλλά και τί δεν ειπώθηκε, το οποίο πολλές φορές είναι πιο αποτελεσματικό.

Όταν ο λόγος για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό δεν είναι ξεκάθαρος, η δράση ανύπαρκτη και οι ανεμβολίαστοι χαρακτηρίζονται ως «ψεκασμένοι» και επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία και ότι δεν θα επιτευχθεί ανοσία, ενώ είναι αποδεκτό ότι με το εμβόλιο νοσείς από τον ιό και τον μεταδίδεις, όταν σε διάφορες δημόσιες συζητήσεις αναφέρεται από «προοδευτικούς» πως δεν επιθυμούν να δουλεύουν με ανεμβολίαστους, όταν «αναρχικοί» προτείνουν στην κυβέρνηση να υπάρχουν υποχρεωτικοί εμβολιασμοί και κυρώσεις, όταν ακούγονται φωνές από αριστερούς και προοδευτικούς οι ανεμβολίαστοι να πληρώνουν τα νοσήλεια τους στο ΕΣΥ, τότε έχει ήδη στρωθεί το χαλί της εξουσίας για μέτρα Απαρτχάιντ. Η πρόσφατη πληρωμή των rapid test για τους εργαζόμενους είναι ένα εξουσιαστικό μέτρο και όχι υγειονομικό! Ο αγώνας αριστερών-αντιεξουσιαστών, δικαιώνεται, βάζοντας πλάτη στην κυβέρνηση με την αποδοχή των εμβολιασμών και της υποχρεωτικότητάς τους και στο βάπτισμα ως ψεκασμένων όσων δεν το κάνουν. Δυστυχώς η κατρακύλα θα έχει και συνέχεια.

Είναι προφανές πως οι εποχές των «ιδεολογικών συγγενειών» στον α/α χώρο έχουν περάσει. Όλα τα παραπάνω που ειπώθηκαν είναι σάρκα μία με την εξουσία και ο καθένας από το δικό του κομματικό, προσωπικό ή συλλογικό μετερίζι έβαλε πλάτη και άνοιξε τον δρόμο για τα μέτρα τύπου Απαρτχάιντ. Τί σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με ελευθεριακές, αντιεξουσιαστικές και πόσο μάλλον αναρχικές απόψεις; Ποιά σχέση έχει ο υποχρεωτικός εμβολιασμός με την ελευθερία βούλησης; Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχει ξεκάθαρη συμπόρευση με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για τους υποχρεωτικούς και εξαναγκαστικούς εμβολιασμούς και η όποια κριτική αναλώνεται στα «εμβόλια για όλους»(;) στην πρόσληψη υγειονομικού προσωπικού και αύξηση των ΜΕΘ. Μετά και από αυτή την στήριξη στην εξουσία, σε ένα τόσο καίριο κοινωνικό ζήτημα, όπου μετά από αυτό η καθημερινότητα δεν θα είναι ποτέ η ίδια και θα υπάρχει πάντα ένα ιστορικό προηγούμενο και εμπειρία για την εξουσία, δεν υπάρχει καμία «ιδεολογική συγγένεια» και ναι, αφού, λοιπόν, αρκετοί στοιχήθηκαν και ενώθηκαν με την εξουσία, ας διχαστούμε, οι αναρχικοί οφείλουμε να διαχωριστούμε. Να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι και ο καθένας να τραβήξει το δρόμο του. Ο δρόμος για την Αναρχία δεν μπορεί να συμβαδίζει και να ανοίγει δρόμο για την εξουσία.

Ανυπόλυτος

Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 218, Σεπτέμβριος 2021

Σημειώσεις για την τηλεργασία και την επέκταση της ελαστικής εργασίας από την πίσω πόρτα – κινήσεις για την Ταξική Αυτονομία Η ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ Ουκραΐνα: Ματώνοντας για την εξουσία Η Αναρχία δεν είναι αυτό που νομίζεις – video από το σχολείο της Μαύρης Γάτας Τοπική Ένωση Δυτικών ΑΠΡ: Πρωτομαγιάτικη πορεία ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη στο Ίλιον, την Τρίτη 4 Μαΐου! Hannah Bows: «Η σεξουαλική βία στην τρίτη ηλικία είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την έμφυλη εξουσία» Κρίσιμες ώρες για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα και σαδιστική σιωπή από την κυβέρνηση [Χανιά]Ανταπόκριση από την μικροφωνική/συγκέντρωση για τον απεργό πείνας και δίψας Δ. Κουφοντίνα [Χανιά] Ανταπόκριση από την παρέμβαση στην πλατεία Αγοράς για τον Δ. Κουφοντίνα Τιμή και μνήμη σε όσους αγωνίσθηκαν για την ελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό Φωτογραφίες και κείμενο από την προβολή για τον αγώνα υπεράσπισης του Φιλοπάππου στην πλατεία Μερκούρη Σκοτώνουν τον κόσμο διαλύοντας την υγεία, στήνουν αυταρχικό κράτος για να επιβιώσουν – Η κοινωνία θα τσακίσει την ακροδεξιά κυβέρνηση καθαρμάτων